Michael Schmelzer, twórca tego wina jest nazywany jest Panem Sangiovese z uwagi na pasję z jaką oddaje się swojej pracy.  Sangio to jego drugie wino w ramach apelacji Chianti Classico,  które jest owocowe, lekkie i żywe oraz bliskie oryginalnemu smakowi winogron. Winifikowane do 70% w zbiornikach cementowych i do 30% w używanych kilka razy drewnianych beczkach oferuje czyste Sangiovese bez efektu przebeczkowania.

Można w nim wyczuć wiśnie, śliwki, bogaty kosz owocowych aromatów.
Lekko schłodzona butelka Sangió w ciepły letni wieczór – to jak spędzanie czasu z dobrym kumplem, który ma potencjał, by stać się prawdziwym przyjacielem w nadchodzących latach.

Kolor ciemnofioletowy, prawie nieprzejrzysty. Nos jest zachłanny, z czarnymi owocami coulis, pieprzem i nutą mleka. Podniebienie jest okrągłe, świeże, rześkie, równie owocowe jak nos, z pulchną, lekko chwytliwą teksturą, która staje się bardziej elastyczna po pokonaniu dwutlenku węgla. Finisz ujawnia zachłanne, ożywcze przeżucie, z jasnym owocem i kontynuuje na nutach pieprzowych.
Uwaga: to młode wino zawiera jeszcze dwutlenek węgla. Aby go usunąć, należy butelkę zdekantować na kilka godzin lub dokładnie wstrząsnąć (jeszcze lepiej wstrząsnąć karafką).

Nos jest delikatny, z kandyzowanymi czerwonymi owocami, liściem laurowym,i pieprzem. Podniebienie jest okrągłe, obfite, zwiewne, o miękkiej, delikatnie aksamitnej fakturze, ze świeższymi owocami niż sugerowałby nos, a przede wszystkim z fatalną pijalnością: czytaj niesamowitą pijalnością! Finisz bardziej “ziemisty”, z subtelną kwasowością i owocemi, zrównoważony przyjemną goryczką (kamienna, cinchona).